Βασική αρχή και επιδίωξη της εκπομπής στο στόμα του Λύκου είναι η επικοινωνία και η υπέρβαση της σχέσης "εκφωνητή - ακροατή". Αυτό γιατί πιστεύω πως μόνο μέσα από τη ζύμωση και, γιατί όχι, την σύνθεση, θα μπορέσει επιτέλους ο "χώρος" να πάρει μπροστά, να αναθεωρήσει, να επαναδιαμορφωθεί, να επαναοριοθετήσει στόχους και προτεραιότητες, έτσι ώστε, σταδιακά, να διαμορφώσει την πολιτική έκφραση της Ιδέας στην Ελλάδα του σήμερα. Έτσι, λοιπόν, θεωρώ την επικοινωνία και την ανταλλαγή απόψεων το σημαντικότερο στοιχείο αυτού του εγχειρήματος. Αυτό βέβαια ισχύει για όσους έχουν τους ίδιους προβληματισμούς και ανησυχίες με μένα και πιστεύουν πως κάτι τέτοιο είναι αναγκαίο. Οι υπόλοιποι, δεν με ενδιαφέρουν και, πιστεύω, δεν τους ενδιαφέρω. Το θετικό στην όλη πορεία είναι ότι από το κινηματικό μέσο του Αυτόνομου Ραδιοφώνου, με την διαχειριστική ομάδα του οποίου υπάρχει απόλυτη ταύτιση σε πολλά και ανοχή στα υπόλοιπα, δίνεται το βήμα του λόγου και σε μένα και σε όσους αποφασίζουν να γίνουν κοινωνοί και συνδιαμορφωτές του περιεχομένου και του ύφους της εκπομπής, η οποία σαφέστατα και έχει έντονο το προσωπικό στοιχείο, αλλά τονίζω ότι την θεωρώ κινηματική, αλλιώς δεν πιστεύω ότι έχει λόγο ύπαρξης.
Σ' αυτόν τον μικρό κύκλο εκπομπών, μέχρι σήμερα, εκτός από τις "αφιερωματικές" και τις εκπομπές σχολιασμού της επικαιρότητας, ενθαρρύνοντας και προτρέποντας πάντα για την ζωντανή και άμεση συμμετοχή των συναγωνιστών και φίλων, υπήρξαν και ορισμένες εκπομπές με συνεντεύξεις - συζητήσεις με συναγωνιστές που θεώρησα ότι έχουν κάτι σημαντικό και ενδιαφέρον να πούν, χωρίς απαραίτητα να πάρω θέση υπερ ή κατά, απλά για να δωθεί η δυνατότητα και σε μένα και στους ακροατές να σκεφτούμε κάποια πράγματα, να συμφωνήσουμε, να διαφωνήσουμε ή να τα κρατήσουμε για περαιτέρω έρευνα και μελέτη.
Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις, ήταν αυτή με τον συναγωνιστή Άρη Αρίωνα, η οποία, εκτός από την καλή ακροαματικότητα που είχε, πυροδότησε και μία σειρά συζητήσεων, ενστάσεων και τοποθετήσεων, κάτι που προσωπικά θεωρώ πως από μόνο του είναι ιδιαίτερα θετικό, από την στιγμή που γίνεται καλοπροαίρετα.
Οφείλω λοιπόν να αναδημοσιεύσω την διευκρίνηση του συναγωνιστή Άρη, σχετικά με την απαίτηση της επιστροφής του αναγκαστικού κατοχικού δανείου από τη Γερμανία καθώς και τον προβληματισμό που δημοσιεύτηκε στο μπλογκ Γένος Ελλήνων για το ίδιο θέμα.
Προσωπική μου άποψη είναι ότι: "Επαναστατική πρωτοπορία" ξεκομμένη από τον κοινωνικό ιστό, με απουσία δομών, λόγου και προτάσεων απέναντι στα προβλήματα του λαού δεν μπορεί να υπάρξει. Πόσο μάλλον, μία "πρωτοπορία" η οποία θα περιμένει με την λογική του "ώριμου φρούτου" την κοινωνική εξέγερση, πιστεύοντας μάλιστα ότι εάν και όταν έρθει αυτή θα στραφεί υπερ των εθνικιστών και όχι υπερ των εθνοδιαλυτικών δυνάμεων, οι οποίες ήδη είναι μέσα στην κοινωνία.
Ως εκ τούτου, θεωρώ ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα την έκφραση θέσεων και προτάσεων με επιχειρήματα (όπως αυτές που αναπτύχθηκαν από τον Άρη Αρίωνα), η οποία φυσικά και αναφέρεται μέσα στο υπάρχον πολιτικό πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης, χωρίς να το παραγνωρίζει, χωρίς αυταπάτες για τον ρόλο του συστήματος εξουσίας, αλλά με στόχο τον οπλισμό της επιχειρηματολογίας ενός κινήματος υπό διαμόρφωση, με τα δεδομένα προβλήματα και αδιέξοδα, που παρατηρεί εύστοχα το Γένος Ελλήνων.
Η ουσία, λοιπόν, τουλάχιστο προσωπικά για μένα, είναι να κάνουμε ένα βήμα και να μάθουμε να συνθέτουμε, να συζητούμε συντροφικά και συναγωνιστικά, να ανταλλάσουμε απόψεις και φυσικά να κρίνουμε καλοπροαίρετα, ώστε, με τα μέσα που διαθέτουμε, γι' αρχή και μ' αυτές τις δομές που θα διαμορφώσουμε στο μέλλον, να αναπτύξουμε τα δικά μας κύτταρα μέσα στην κοινωνία, τις δικές μας νησίδες ελευθερίας και δράσης, ώστε να διαμορφώσουμε το μελλοντικό εθνοκοινοτικό κίνημα.
Σ' αυτόν τον μικρό κύκλο εκπομπών, μέχρι σήμερα, εκτός από τις "αφιερωματικές" και τις εκπομπές σχολιασμού της επικαιρότητας, ενθαρρύνοντας και προτρέποντας πάντα για την ζωντανή και άμεση συμμετοχή των συναγωνιστών και φίλων, υπήρξαν και ορισμένες εκπομπές με συνεντεύξεις - συζητήσεις με συναγωνιστές που θεώρησα ότι έχουν κάτι σημαντικό και ενδιαφέρον να πούν, χωρίς απαραίτητα να πάρω θέση υπερ ή κατά, απλά για να δωθεί η δυνατότητα και σε μένα και στους ακροατές να σκεφτούμε κάποια πράγματα, να συμφωνήσουμε, να διαφωνήσουμε ή να τα κρατήσουμε για περαιτέρω έρευνα και μελέτη.
Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις, ήταν αυτή με τον συναγωνιστή Άρη Αρίωνα, η οποία, εκτός από την καλή ακροαματικότητα που είχε, πυροδότησε και μία σειρά συζητήσεων, ενστάσεων και τοποθετήσεων, κάτι που προσωπικά θεωρώ πως από μόνο του είναι ιδιαίτερα θετικό, από την στιγμή που γίνεται καλοπροαίρετα.
Οφείλω λοιπόν να αναδημοσιεύσω την διευκρίνηση του συναγωνιστή Άρη, σχετικά με την απαίτηση της επιστροφής του αναγκαστικού κατοχικού δανείου από τη Γερμανία καθώς και τον προβληματισμό που δημοσιεύτηκε στο μπλογκ Γένος Ελλήνων για το ίδιο θέμα.
Προσωπική μου άποψη είναι ότι: "Επαναστατική πρωτοπορία" ξεκομμένη από τον κοινωνικό ιστό, με απουσία δομών, λόγου και προτάσεων απέναντι στα προβλήματα του λαού δεν μπορεί να υπάρξει. Πόσο μάλλον, μία "πρωτοπορία" η οποία θα περιμένει με την λογική του "ώριμου φρούτου" την κοινωνική εξέγερση, πιστεύοντας μάλιστα ότι εάν και όταν έρθει αυτή θα στραφεί υπερ των εθνικιστών και όχι υπερ των εθνοδιαλυτικών δυνάμεων, οι οποίες ήδη είναι μέσα στην κοινωνία.
Ως εκ τούτου, θεωρώ ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα την έκφραση θέσεων και προτάσεων με επιχειρήματα (όπως αυτές που αναπτύχθηκαν από τον Άρη Αρίωνα), η οποία φυσικά και αναφέρεται μέσα στο υπάρχον πολιτικό πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης, χωρίς να το παραγνωρίζει, χωρίς αυταπάτες για τον ρόλο του συστήματος εξουσίας, αλλά με στόχο τον οπλισμό της επιχειρηματολογίας ενός κινήματος υπό διαμόρφωση, με τα δεδομένα προβλήματα και αδιέξοδα, που παρατηρεί εύστοχα το Γένος Ελλήνων.
Η ουσία, λοιπόν, τουλάχιστο προσωπικά για μένα, είναι να κάνουμε ένα βήμα και να μάθουμε να συνθέτουμε, να συζητούμε συντροφικά και συναγωνιστικά, να ανταλλάσουμε απόψεις και φυσικά να κρίνουμε καλοπροαίρετα, ώστε, με τα μέσα που διαθέτουμε, γι' αρχή και μ' αυτές τις δομές που θα διαμορφώσουμε στο μέλλον, να αναπτύξουμε τα δικά μας κύτταρα μέσα στην κοινωνία, τις δικές μας νησίδες ελευθερίας και δράσης, ώστε να διαμορφώσουμε το μελλοντικό εθνοκοινοτικό κίνημα.
Κακός Λύκος
